เรียงความ เรื่อง แม่ของฉันเมื่อเกิด

เรียงความ เรื่อง แม่ของฉัน

เมื่อเกิดมาบนโลกใบ นี้จนเริ่มจำความได้จวบจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ความทรงจำเก่าๆ ที่ไม่เคยจะเลือนหายไป แม้กระทั่งปัจจุบันความรู้สึกนั้นยังคงหอมกรุ่นอยู่ในหัวใจ เหมือนดอกมะลิที่บานตลอดเวลา ไม่มีวันที่จะเฉาหรือสูญสลายไปกับกาลเวลา คล้ายน้ำชุ่มฉ่ำคลายร้อนเมื่อยามกระหาย ความรู้สึกนั้นมันช่างเป็นอะไรที่พิเศษเกินคำบรรยาย แต่น้ำใดเล่าจะหอมหวานชุ่มฉ่ำอบอุ่นในจิตใจได้เท่ากับน้ำนมที่กลั่นด้วยใจ ของแม่ที่ลูกนี้ได้ดื่มกินจนเติบใหญ่ อ้อมกอดที่ถนุถนอมสายใยรักที่เชื่อมโยงระหว่างกันและกัน บอกถึงความรักอันสูงสุดที่ใครจะได้รับ จวบจนก้าวแรกแห่งชีวิตด้วยแรงแห่งน้ำนมอันบริสุทธิ์ สองเท้าเล็กๆก้าวย่างอย่างไม่มั่นใจล้มลุกคลุกคลานตลอดทางช่างยากลำบากยิ่ง นัก ไม่นานสองมือที่อบอุ่นประคับประคองร่างกายที่บอบบางให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แล้วก้าวสำคัญก็ผ่านพ้นไปด้วยดี เหนื่อยเหลือเกิน ยามหลับใหลน้ำนมที่ดื่มกิน สองมือโบกพัดเอาความเย็นให้คลายร้อนตลอดเวลา ยอมอดหลับอดนอน คอยปกป้องคุ้มครองไม่ให้โดนทำร้ายจากสิ่งใด จนกระทั่งเด็กน้อยเติบใหญ่ซุกซนตลอดเวลา ผีเสื้อโบกโบยบินไปตามทุ่งหญ้า ท้องนาอันกว้างใหญ่ หิ้งห้อยกลางคืนส่องแสงรำไร สองปากพร่ำเตือนสอนสั่งให้ระวังอันตราย ยกกิ่งไม้เล็กๆคอยไล่ให้กลับบ้าน หิวเหลือเกิน ข้าวร้อนๆ น้ำพริกหอมกรุ่น ฟักแฟงแตงกวาเต็มจานน่ากินจนอิ่มท้อง แม่จ๋าเหนื่อยไหม หยาดเหงื่อที่ไหลตามหน้าพลันตกลงพื้น แต่รอยยิ้มก็ยังไม่หายไปจากใบหน้าที่งดงามในสายตาของลูกคนนี้ กาลเวลาผ่านไปช่างรวดเร็วเหลือเกิน จนวันนี้ดูเหมือนอะไรๆจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ร่างกายที่แข็งแรง เนื้อหนังที่เปล่งปลั่ง เริ่มเหี่ยวย่น เริ่มอ่อนแรงลงไปทุกที แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่และไม่เคยเปลี่ยนแปลงได้เลย คือ ความห่วงใยที่มีให้ต่อกันเสมอ เหมือนเป็นโซ่แห่งความผูกผันคล้องใจทั้งสองดวงไว้ให้เป็นดวงเดียว ถึงเวลาแล้วหนอที่ลูกต้องออกไปเผชิญโลกภายนอกทำงานหาเลี้ยงตัวเอง คำบอกกล่าว ดูแลตัวเองให้ดีนะลูก ยังคงวนเวียนอยู่ในใจของลูกเสมอ ลูกไม่เคยลืมคำที่พร่ำสอนสั่งที่แม่บอกไว้ เหนื่อยกายเหนื่อยใจเมื่อยล้าสักเพียงใด ขอดูรูปของแม่ก็พอมีแรงสู้ต่อไปในวันข้างหน้า แม้อนาคตยังไม่รู้เป็นเช่นไร ก้าวสำคัญและก้าวแรกที่แม่มอบให้นั้น จะคอยเป็นพลังให้ลูกก้าวต่อไปในอนาคต หยดหนึ่งน้ำนมขาวบริสุทธิ์ที่แม่กลั่นออกมาจากใจที่อยู่ในเลือดของลูกมิเคย เจือจางสูญสลายไปแต่อย่างใด แต่มันยังคงหมุนเวียนภายในร่างกายของลูกอยู่เสมอ คอยเป็นสิ่งเตือนใจในพระคุณที่ล้นเหลือ ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นยามที่ได้คิดถึงจนถึงทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Riangkhwam maekhongchan rueangMueakoetmabonlokbai nichonroemchamkhwamdaichuapchonkrathangtoeptopenphuyaithidi khwamotrongchamkao thimaikhoeichalueanhaipai maekrathangpatchubankhwamrusueknanyangkhonghomkrunayunaihuachai mueandokmalithibantlotwela maimiwanthichachaoruesuyotlaipaikapkanwela khon้ายน้ำชุ่มฉ่ำคลายร้อนเมื่อยามกระหาย khwamrusueknanmanchangpenaraithiphisetkoenkhambanyai taenamdailaochahomwanchumchamopunnaichitchaidaithaokapnamnomthiklanduaichai khongmaethiluknidaiduemkinchontoepyai omkotthitnutnomsaiyairakthichueamyongrawangKanlaekan bokthuengkhwamrakansungsutthikhraichadairap chuapchonkaoraekhaengchiwitduairaenghaengnamnomanborisut songthaolekkaoyangayangmaimanchailomlukkhlukkhlantlotthangchangyaklambakying mainansongmuethiopunprakhapprakhongrangkaithipopbanghailukkhuenyueni nakKokrang แล้วก้าวสำคัญก็ผ่านพ้นไปด้วยดี nueaylueakoen yamlaplainamnomthiduemkin songmuebokphataokhwamyenhaikhlairontlotwela yomotlapotnon khoipokpongkhumkhrongmaihaidonthamraichaksingdai chonkrathangdeknoitoepyaisuksontlotwela phisueabokboibinpaiTamthungya thongnaankwangyai hinghoiklangkhuensongsaengramrai songpakphramtueansonsanghairawangantrai yokkingmailekkhoilaihaiklapban hiolueakoen khaoron namphrikhomkrun fakfaengtaengkwatemchannakinchonimthong maechanueaymai yatngueathilaitaManaplantoklongphuen แต่รอยยิ้มก็ยังไม่หายไปจากใบหน้าที่งดงามในสายตาของลูกคนนี้ kanwelaphanpaichangruatreolueakoen chonwannidumueanaraichaplianplaengpaitamkanwela rangkaithikhaengraeng nueanangthiplengplang roemhiaoyon roemonraenglongpaithukthi แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่และไม่เคยเปลี่ยนแปลงได้เลย khwamhuangyaithimihaitokansemo mueanpensohaengkhwamphukphankhlongchaithangsongduangwaihaipenduangdiao thuengwelalaeonothiluktongokpaiphechinlokphainokthamnganhaliangtuaeng khambokklao dulaetuaenghaidina คือYangkhongwonwianayunaichaikhongluksemo lukmaikhoeiluemkhamthipramsonsangthimaebokwai nueaykainueaychaimueaylasakphiangdai ขอดูรูปของแม่ก็พอมีแรงสู้ต่อไปในวันข้างหน้า maeanaktayangmairupenchenrai luk kaosamkhanlaekaoraekthimaemophainan จะคอยเป็นพลังให้ลูกก้าวต่อไปในอนาคต yotnuengnamnomkhaoborisutthimaeklanokmachakchaithiayunailueatkhonglukmikhoei เจือจางสูญสลายไปแต่อย่างใด taemanyangkhongmunwianphainairangkaikhonglukayusemo khoipensingtueanchainaiphrakhunthilonluea thithamhairusuekopunyamthidaikhitthuengchonthuengthukwanni

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

เรียงความ เรื่อง แม่ ของ ฉันเมื่อ เกิด มา บน โลก ใบ ความ ทรง จำ เก่า ๆ ที่ ไม่ เคย จะ เลือน หาย ไป เหมือน ดอก มะลิ ที่ บาน ตลอด เวลา นัก แล้ว ก้าว สำคัญ ก็ ผ่าน พ้น ไป ด้วย ดี เหนื่อย เหลือเกิน ยาม หลับ ให ล น้ำนม ที่ ดื่ม กิน ยอม อด หลับ อด นอน ผีเสื้อ โบก โบยบิน ไป ตาม ทุ่ง หญ้า ท้อง นา อัน กว้างใหญ่ หิ้ง ห้อย กลางคืน ส่อง แสง รำไร ยก กิ่ง ไม้ เล็ก ๆ คอย ไล่ ให้ กลับ บ้าน หิว เหลือเกิน ข้าว ร้อนๆ น้ำพริก หอม ก รุ่น แม่ จ๋า เหนื่อย ไหม กาล เวลา ผ่าน ไป ช่าง รวดเร็ว เหลือเกิน ร่างกาย ที่ แข็งแรง เนื้อ หนัง ที่ เปล่งปลั่ง เริ่ม เหี่ยว ย่น เริ่ม อ่อน แรง ลง ไป ทุกที คือ ความ ห่วงใย ที่ มี ให้ ต่อ กัน เสมอ คำ บอกกล่าว ดูแล ตัว เอง ให้ ดี นะ ลูก ยัง คง วนเวียน อยู่ ใน ใจ ของ ลูก เสมอ แม้ อนาคต ยัง ไม่รู้ เป็น เช่น ไร เจือจาง สูญ สลาย ไป แต่ อย่าง ใด

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

เรียงความ เรื่อง แม่ของฉัน

เมื่อเกิดมาบนโลกใบ นี้จนเริ่มจำความได้จวบจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ความทรงจำเก่าๆ ที่ไม่เคยจะเลือนหายไป แม้กระทั่งปัจจุบันความรู้สึกนั้นยังคงหอมกรุ่นอยู่ในหัวใจ เหมือนดอกมะลิที่บานตลอดเวลาคล้ายน้ำชุ่มฉ่ำคลายร้อนเมื่อยามกระหาย ความรู้สึกนั้นมันช่างเป็นอะไรที่พิเศษเกินคำบรรยาย แต่น้ำใดเล่าจะหอมหวานชุ่มฉ่ำอบอุ่นในจิตใจได้เท่ากับน้ำนมที่กลั่นด้วยใจ ของแม่ที่ลูกนี้ได้ดื่มกินจนเติบใหญ่บอกถึงความรักอันสูงสุดที่ใครจะได้รับ จวบจนก้าวแรกแห่งชีวิตด้วยแรงแห่งน้ำนมอันบริสุทธิ์ สองเท้าเล็กๆก้าวย่างอย่างไม่มั่นใจล้มลุกคลุกคลานตลอดทางช่างยากลำบากยิ่ง นักแล้วก้าวสำคัญก็ผ่านพ้นไปด้วยดี เหนื่อยเหลือเกิน ยามหลับใหลน้ำนมที่ดื่มกิน สองมือโบกพัดเอาความเย็นให้คลายร้อนตลอดเวลา ยอมอดหลับอดนอน คอยปกป้องคุ้มครองไม่ให้โดนทำร้ายจากสิ่งใดผีเสื้อโบกโบยบินไปตามทุ่งหญ้า ท้องนาอันกว้างใหญ่ หิ้งห้อยกลางคืนส่องแสงรำไร สองปากพร่ำเตือนสอนสั่งให้ระวังอันตราย ยกกิ่งไม้เล็กๆคอยไล่ให้กลับบ้าน หิวเหลือเกิน ข้าวร้อนๆ น้ำพริกหอมกรุ่นแม่จ๋าเหนื่อยไหม หยาดเหงื่อที่ไหลตามหน้าพลันตกลงพื้น แต่รอยยิ้มก็ยังไม่หายไปจากใบหน้าที่งดงามในสายตาของลูกคนนี้ กาลเวลาผ่านไปช่างรวดเร็วเหลือเกิน จนวันนี้ดูเหมือนอะไรๆจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเนื้อหนังที่เปล่งปลั่ง เริ่มเหี่ยวย่น เริ่มอ่อนแรงลงไปทุกที แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่และไม่เคยเปลี่ยนแปลงได้เลย คือ ความห่วงใยที่มีให้ต่อกันเสมอถึงเวลาแล้วหนอที่ลูกต้องออกไปเผชิญโลกภายนอกทำงานหาเลี้ยงตัวเอง คำบอกกล่าว ดูแลตัวเองให้ดีนะลูก ยังคงวนเวียนอยู่ในใจของลูกเสมอ ลูกไม่เคยลืมคำที่พร่ำสอนสั่งที่แม่บอกไว้ขอดูรูปของแม่ก็พอมีแรงสู้ต่อไปในวันข้างหน้า แม้อนาคตยังไม่รู้เป็นเช่นไร ก้าวสำคัญและก้าวแรกที่แม่มอบให้นั้น จะคอยเป็นพลังให้ลูกก้าวต่อไปในอนาคตเจือจางสูญสลายไปแต่อย่างใด แต่มันยังคงหมุนเวียนภายในร่างกายของลูกอยู่เสมอ คอยเป็นสิ่งเตือนใจในพระคุณที่ล้นเหลือ ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นยามที่ได้คิดถึงจนถึงทุกวันนี้